رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!

تهیه‌کننده فیلم سینمایی “شماره ۱۰” گفت: بعد از جنگ که مجاهدین به عراق رفتند و در آنجا ساکن شدند، مهمترین خوش‌رقصی‌ای‌ست که برای صدام انجام دادند؛ آن‌ها قدرت و جسارت درگیری با رزمنده‌های ما در منطقه را نداشتند و با اسرایی که دستشان از همه جا کوتاه بود تقابل کردند. ابراهیم اصغری در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح علت ساخت فیلم شماره ۱۰ که در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر در ۱۱ رشته نامزد سیمرغ شد (و چهار سیمرغ بهترین نقش اول مرد، بهترین موسیقی متن، بهترین چهره‌پردازی و بهترین طراحی صحنه) را از آن خود کرد، بیان کرد: در طی سالیان گذشته تعداد زیادی فیلم اجتماعی کار کرده ام اما شاید در حوزه دفاع مقدس در بین همکاران بیشترین آثار را دارم؛ از مردی شبیه باران (۱۳۷۵) تا به کبودی یاس (۱۳۸۷)، شور شیرین (۱۳۸۸) و اشنوگل (۱۳۹۵) و تک تیرانداز (۱۳۹۹) که آخرین فیلمی بود که از من اکران شد و تا اثر متاخرم شماره ۱۰ (۱۴۰۱). وی در پاسخ به این پرسش که چرا تصمیم به ساخت این فیلم گرفته است، تصریح کرد: علاقه شخصی خودم به تهیه فیلم های دفاع مقدس است. دیگر این که روز اول که فیلمنامه را خواندم من را جذب کرد و هم این که وقتی احساس کردم فارابی پشت فیلم هست و آمادگی حمایت دارد آن را دنبال کردم. تهیه کننده فیلم سینمایی مردی از جنس بلور (۱۳۷۷) اظهار داشت: این فیلم در راستای کارنامه کاری ام بود؛ اتفاقی در قصه بود که برای من خاص بود. حدود ۲۶ سال پیش در فیلم سینمایی مردی شبیه باران (۱۳۷۵) در مورد اسرای جنگ کار کرده ام اما قصه شماره ۱۰ داستان متفاوتی در مورد اسرا داشت و به موضوعی می پرداخت که اساسا سینمای ایران به آن نپرداخته بود؛ موضوعی که در تاریخ دفاع مقدس ما بسیار استثنایی بود و آن دو فرار موفق دوران, ...ادامه مطلب